Dzieci nie rozwodzą się z rodzicami i dlatego Wy rodzice powinniście zrobić co w waszej mocy, a nawet więcej, aby czuło się szczęśliwe, bezpieczne i kochane.
Stoicie przed odpowiedzialnością stworzenia dziecku nowej, stabilnej rzeczywistości opartej na Waszym rodzicielskim porozumieniu w zakresie zrozumienia i wspólnego realizowania potrzeb Waszego dziecka.
1. Gdy podjęliście ostateczną decyzję o rozstaniu nie zwlekajcie z poinformowaniem dziecka i załatwcie najpilniejsze sprawy. Kluczowe jest, abyście wspólnie porozmawiali z nim. Jest to najtrudniejszy i najważniejszy moment w budowaniu nowego świata dziecka. Jeżeli macie trudność poproście o pomoc psychologa, czy to na etapie przygotowywania się do rozmowy, czy też jej przeprowadzenia. Właściwa rozmowa to taka, która jest dostosowana do wieku i potrzeb dziecka i która da mu poczucie zrozumienia sytuacji i pewności, co do jego przyszłości.
2. Przestając być dla siebie partnerami, nigdy nie przestaniecie być rodzicami. Sprawcie, aby wasze dziecko czuło, że nadal ma oboje rodziców. Włóżcie pracę nad budowaniem wzajemnego porozumienia. Dla dobra dziecka odłóżcie na bok urazy i żale. Przeszłości już nie zmienicie. Teraz macie wpływ na to, jak będzie wyglądała przyszłość waszego dziecka i wasza. Za to weźcie odpowiedzialność. Skupcie się na budowaniu przyszłości, aby w nowej rzeczywistości wasze dziecko stało się zdrowym emocjonalnie człowiekiem.
3. Starannie budujcie relację z dzieckiem, aby czuło się ważne i kochane. Spędzacie z nim jak najwięcej czasu bez udziału innych osób i zobowiązań. Bądźcie rodzicami, z którymi można o wszystkim rozmawiać. Nie róbcie z rozstania tematu tabu. Rozmawiajcie o uczuciach. Dajcie dziecku przestrzeń do swobodnego mówienia o was obojgu bez lęku. Jest to bardzo istotne dla jego prawidłowego rozwoju emocjonalnego i pomoże mu pogodzić się z rzeczywistością, w której się znalazło. Zwróćcie uwagę, by nie rekompensować dziecku waszego rozstania.
4. Monitoruj swoje myślenie i postępowanie. Sprawdzaj, czy pod pozorem „dobrych intencji” nieświadomie nie krzywdzisz dziecka. Nie idź na „wojnę”, jeśli trzeba odpuść. Nie walcz o rację. Pogódź się z faktem, że rację każdy ma własną. Najgorsze, co możecie zrobić to obwiniać się wzajemnie o złe intencje i wikłać w te rozgrywki dziecko. Wasze interesy często nie będą zbieżne, powinien być od tego zawsze wyjątek – dobro waszego dziecka. W każdej sprawie jego dotyczącej osiągajcie porozumienie.
5. Ponad własne potrzeby przekładajcie potrzeby dziecka. To ono zostało postawione przed faktem dokonanym i na nic nie ma wpływu. To od was zależy, jak odnajdzie się w nowej rzeczywistości i czy zyska poczucie bezpieczeństwa. Do tego potrzebuje przewidywalności, regularności i jasnych zasad. Wypracujcie taki rodzaj wzajemnych stosunków, który gwarantuje jak najlepsze wykonywanie waszych ról rodzicielskich nawet w obliczu rezygnacji z własnych potrzeb i racji. Im lepsza panuje między wami współpraca, tym lepszymi rodzicami będziecie dla waszego dziecka.
6. Rozpad rodziny to dla wszystkich jej członków strata, z którą wspólnie z dzieckiem musicie się oswoić i uporać. Wiąże się to z przedefiniowaniem ról tak, aby dziecko wiedziało kim jest i gdzie jest jego miejsce, żeby czuło się przez oboje rodziców kochane i wspierane. Ma to zasadniczy wpływ na jego całościowy rozwój.
7. Po rozstaniu, które jest ogromnym wstrząsem dla dziecka, mogą pojawiać się problemy wychowawcze. Wykazujcie zrozumienie i nie odreagowujcie na nim swoich stresów.
8. Wasze dziecko pragnie i zasługuje, by mieć rodzinę.
1. Pomóż mi zrozumieć, co się stało.
Dla ciebie to początek nowej drogi, dla mnie koniec mojego świata.
2. Zauważ mnie i wysłuchaj.
3. Nie każ mi wybierać.
4. Nie zrzucaj na mnie odpowiedzialności. Nie dopuść żebym się obwiniał.
5. Nie odrzucaj mnie, pamiętaj o mnie. Boję się, że o mnie zapomnisz.
6. Nie wymazuj mojej przeszłości, to wszystko co mam i kim jestem.